Η κατάσταση που βιώνουμε δεν θα μπορούσε να μην επηρεάσει και τα παιδιά.
Διαβάστε ένα πολύ ώριμο κείμενο από την μαθήτρια Ιωάννα Δελιοτζάκη , μαθήτρια Α λυκείου του Μουσικού Σχολείου Σερρών.
” Θέλω να σου τα ψάλλω ένα χεράκι, κύριε Κορονοϊέ!
« Από ότι φαίνεται ήρθες αποφασισμένος. Από μια περιοχή, από μία πόλη, από μια χώρα, από μια ήπειρο, κατάφερες να σκορπιστείς σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όπου και αν περάσεις αφήνεις αρρώστους, πληγωμένους, πεθαμένους πίσω σου. Είσαι κάτι καινούριο για τον κόσμο μας. Βέβαια, ο άνθρωπος έχει περάσει και από άλλες κακουχίες. Έχουν δει πολλά τα μάτια του. Πολέμους, λιμούς, άλλες αρρώστιες. Αλλά εσύ έχεις κάτι διαφορετικό πάνω σου, κάτι ιδιαίτερο. Αυτό, φυσικά, δεν το αποκαλύπτεις και το κρατάς μυστικό.
Να ξέρεις όμως πως ο άνθρωπος θα βρει αυτό που σε κάνει τόσο ξεχωριστό. Αργά ή γρήγορα θα το βρει. Και δεν είναι μόνο ένα μυστικό. Στην πραγματικότητα, η ύπαρξή σου αναπαράγει πάρα πολλές ερωτήσεις. Γιατί ήρθες εδώ; Πως δημιουργήθηκες; Πόσο σκοπεύεις να μείνεις και να σκορπίζεις θλίψη στους ανθρώπους; Κι άλλα πολλά ερωτηματικά…
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να έχουμε ελπίδες. Να είμαστε αισιόδοξοι. Όχι όμως σε υπερβολή. Είναι καλό να έχεις και τις αμφιβολίες σου. Να έχουμε ελπίδα, λοιπόν, και να προσευχόμαστε να τελειώσει η αποστολή σου, γιατί για κάποιο λόγο έχεις έρθει, και να μας αφήσεις να αναπνεύσουμε και πάλι. Πολλοί πιστεύουν πως δημιουργήθηκες κατά λάθος ή και επίτηδες, με σκοπό να μας καταστρέψεις. Εγώ πιστεύω πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Εξάλλου, κατά κάποιο τρόπο το χρειαζόμασταν αυτό. Ο πλανήτης το χρειάζεται αυτό. Λίγη «αποτοξίνωση» από τον άνθρωπο. Παρόλα αυτά, όποιος και να είναι ο λόγος που μας επισκέφτηκες, κάνε αυτό που έχεις έρθει να κάνεις και ήρεμα βγες από τη ζωή μας και άφησε μας μόνο με την ανάμνηση πως το χρήμα και ο ατομικισμός δεν φτάνουν για να επιβιώσουμε σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά μόνο με την αλληλοβοήθεια, τη συνεργασία και την ομαλή συνύπαρξη ο άνθρωπος θα τα καταφέρει.
