Η νίκη Λεπέν στη Γαλλία επιβεβαίωσε αυτό που εδώ και αρκετά χρόνια έχει αρχίσει να συμβαίνει ως κοινωνική διεργασία στην Ευρώπη, δηλ. την κοινωνική – πολιτική στροφή προς την λεγόμενη Alt Right, μια εκδοχή δηλ. της ακροδεξιάς πιο σύγχρονη και πιο θεσμική, που έχει αποκηρύξει σε πολλές περιπτώσεις τον Χίτλερ ή το Μουσολίνι, που παραμένει όμως βαθιά ρατσιστική, βαθιά αντιδημοκρατική και αδιαπραγμάτευτα νεοφιλελεύθερη.
Τα υψηλά ποσοστά συμμετοχής στις γαλλικές εκλογές και ο τρομακτικός αριθμός ψήφων που έλαβε η «Εθνική Συσπείρωση» αποτελούν πλέον τον πιο ηχηρό συναγερμό για την αλλαγή της Ευρώπης με την επιστροφή σε άλλες εποχές που χαρακτηρίζονταν από την άνοδο των εθνικισμών, τα κλειστά σύνορα, την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Όλα αυτά είναι ενταγμένα μέσα σε ένα νέο ψυχροπολεμικό κάδρο που διαμόρφωσε ο πόλεμος στην Ουκρανία και η πλήρης και σχεδόν τυφλή συστράτευση των ευρωπαίων ηγετών, προεξάρχοντος του συντριφθέντος Μακρόν, πίσω από τον Ζελένσκυ.
Η ενεργειακή κρίση, η ακρίβεια, το μεταναστευτικό, η αύξηση της φτώχειας, η κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, η συρρίκνωση του κράτους δικαίου και ο ευτελισμός της πολιτικής ζωής αποτέλεσαν το πιο γόνιμο έδαφος για την καρποφορία του δέντρου του κεκαλυμμένου με θεσμικό μανδύα φασισμού αλλά και της απόλυτης ήττας των δήθεν φιλελεύθερων απολιτίκ συστημικών επιλογών του Μακρόν.
Αν η Μελόνι ήταν η αρχή, η Λεπέν είναι το big bang της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, που αναμένεται να πυροδοτήσει εξελίξεις σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Μην ξεχνάμε τι συνέβη στην Ελλάδα στις Ευρωεκλογές. Μόνος κι αδιαμφισβήτητος νικητής αναδείχθηκαν τα πρόσωπα της γνήσιας ακροδεξιάς, που είδαν τα κόμματά τους να κερδίζουν νέους ψηφοφόρους σε ένα κλίμα πρωτόγνωρα μεγάλης αποχής και σημαντικής υποχώρησης των «μεγάλων κομμάτων».
Αυτό είναι το ένα κομμάτι της πρώτης ανάγνωσης των Γαλλικών Εκλογών και περιγράφει την πλέον σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Υπάρχει, όμως, και η φωτεινή πλευρά που μπορεί να γίνει ακόμη φωτεινότερη κι αφορά την εξαιρετική επίδοση του Νέου Λαϊκού Μετώπου, της συμμαχίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, των Πρασίνων, του Κομμουνιστικού Κόμματος, του κόμματος «Ανυποχώρητη Γαλλία» του Μελανσόν και άλλων μικρότερων κομμάτων, ενός συνασπισμού αριστεράς – κεντροαριστεράς με στόχο την αντιμετώπιση του τσουνάμι Λεπέν.
Πράγματι αυτό το 28,1% έναντι του 33,2% που προέκυψε από διεργασίες λίγων ημερών στο χώρο της γαλλικής προοδευτικής παράταξης αποτελεί μία ελπίδα για την αντιμετώπιση της επελαύνουσας Λεπέν στο δεύτερο γύρο. Βέβαια, το περίπλοκο γαλλικό εκλογικό σύστημα απαιτεί το σχηματισμό ενός ευρύτερου μετώπου με τη συμμετοχή του Μακρόν, γεγονός που φαίνεται πως δυσκολεύει σημαντικά την κατάσταση την επόμενη Κυριακή, καθώς κατά τον σύντομο αυτό προεκλογικό αγώνα η θεωρία των δύο άκρων κυριάρχησε στην ρητορική του Προέδρου της Γαλλίας.
Ακόμη κι αν ηττηθεί τελικά το Νέο Λαϊκό Μέτωπο και η Λεπέν κερδίσει την πρωθυπουργία της χώρας θα έχουμε ένα υπόδειγμα που θα δείχνει τον τρόπο με τον οποίο οφείλουν πλέον οι προοδευτικές δυνάμεις, οι δυνάμεις της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς να κινηθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να αντιμετωπίσουν τη συντηρητική στροφή. Κι αυτός δεν είναι άλλος από το σχηματισμό προοδευτικών μετώπων στη βάση της προγραμματικής σύγκλισης, της κοινωνικής γείωσης και της επιδίωξης του προτάγματος της πραγματικής πολιτικής αλλαγής.
Είναι ο μόνος δρόμος αυτός και για τη χώρα μας που σήμερα βιώνει μια πρωτόγνωρη πολιτική κρίση. Η δημοκρατική αντιπολίτευση που φαίνεται να βρίσκεται σε ένα διαρκές σοκ αδυναμίας στοίχισης με τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα ώστε να αποτελέσει κυβερνητική εναλλακτική, έχει χρέος να ανασυνταχθεί όσο ακόμη είναι καιρός και να συστήσει μια συνολική κυβερνητική πρόταση.
Μια πρόταση που θα συνταχθεί από κοινού από τις δυνάμεις του προοδευτικού χώρου μαζί με τα κοινωνικά στρώματα που έχουν πληγεί σοβαρά τα τελευταία χρόνια από την ακραία νεοφιλελεύθερη και μεροληπτική πολιτική της ΝΔ. Οι ηγεσίες των εγχώριων προοδευτικών δυνάμεων δεν έχουν την πολυτέλεια να χρονοτριβούν. Στη Γαλλία δεν υπήρχε πολύς χρόνος για κάτι καλύτερο. Στην Ελλάδα υπάρχει μέχρι τις εθνικές εκλογές. Ας μην σπαταλήσουν, όμως, κι άλλο.
Στήλη : «Συνθέσεις»
