Το νερό επαρκεί μόλις για τρία χρόνια για την Αττική, ενώ η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη για την υπόλοιπη Ελλάδα!

Σε μια προφητική ανάρτηση για το μέλλον του νερού προχώρησε ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και Κοινωνικής Διοίκησης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Ξενοφώντας Κοντιάδης. Το νερό επαρκεί μόλις για τρία χρόνια για την Αττική, ενώ η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη για την υπόλοιπη Ελλάδα.

Δείτε το κείμενο της ανάρτησης παρακάτω:

Η Αττική έχει νερό μόλις για τρία χρόνια, δήλωσε χτες ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ κ. Xάρης Σαχίνης. Μετά θα ακολουθήσει το χάος στην ήδη αβίωτη πόλη των 5 εκ. κατοίκων. (Για τα άθλια δίκτυα της ΕΥΔΑΠ που χάνουν τόνους νερού κάθε μέρα δεν μας είπε πάντως). Ο πόλεμος που έρχεται για το νερό και την τροφή θα είναι πιο σκληρός από οτιδήποτε μπορούμε να φανταστούμε.

Τον Ιούνιο δεν έπεσε ούτε σταγόνα νερό. Σε όλη τη Νότια Μεσόγειο η πρωτοφανής μείωση των βροχοπτώσεων επιβεβαιώνει ότι θα καούμε, θα διψάσουμε και στο τέλος θα πνιγούμε από τις σπάνιες αλλά ακραίες καταιγίδες, όπως στη Θεσσαλία τον Σεπτέμβριο. Στην Πελοπόννησο δεν έβρεξε ούτε χτες, η ελαιοπαραγωγή κινδυνεύει για δεύτερη χρονιά.

Σε μία χώρα με ανεπαρκές κράτος, ψοφοδεή κοινωνία πολιτών και χαμηλό βαθμό κοινωνικής ευθύνης και συλλογικής αλληλεγγύης η ξαφνική στέρηση στοιχειωδών βιοτικών αγαθών θα προκαλέσει πρωτοφανείς καταστάσεις. Η οικονομική κρίση, η φτώχεια και η ακρίβεια θα μοιάζουν περίπατος σε σύγκριση με την έλλειψη νερού, το οποίο στην αρχή θα διανέμεται με δελτίο, όπως έγινε ήδη τον περασμένο χειμώνα στη νότια Ισπανία, όπου επιβλήθηκαν αυστηροί περιορισμοί και πρόστιμα πλήττοντας ιδίως τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα. Μετά θα χαρακτηριστεί είδος πολυτελείας.

Ενδιαφέρεται κάποιος εκτός από τους πολιτικά αδύναμους και κατακερματισμένους οικολόγους; Γιατί είναι τόσο χαμηλά το πρόβλημα στην κυβερνητική ατζέντα και στον αντιπολιτευτικό λόγο; Ποιος θα αναλάβει την πολιτική ευθύνη για αυτό που έρχεται; Τι αξία έχει μία πόλη δίχως νερό; Είμαστε έτοιμοι να γίνουμε κλιματικοί πρόσφυγες; Και τι μπορούμε να περιμένουμε από τις νεότερες γενιές μπροστά στην οικολογική και οικονομική καταστροφή που τους παραδίδουμε;