· Κακός σύμβουλος η ανυπομονησία… κρατήστε το αυτό, θα το ξαναχρησιμοποιήσω ως αναφορά στο μέλλον.
· Τελευταία δείγματα επαλήθευσης του ως άνω ρητού είναι τα αποτελέσματα στις χθεσινές γαλλικές εκλογές.
· Ανυπομονούσε η Λεπέν να βρεθεί το κόμμα της στην κυβέρνηση. Έριχνε γέφυρες στο κέντρο, προσπαθούσε να εμφανιστεί πιο μετριοπαθής, αλλά η ανυπομονησία της δεν κρύβονταν. Φάνηκε αυτό και στις δηλώσεις αναγνώρισης του αποτελέσματος… Αυτήν την ανυπομονησία είδε η γαλλική κοινωνία και έστειλε τη Λεπέν στην τρίτη θέση, από την πρώτη που είχε βρεθεί στην πρώτη Κυριακή των εκλογών…
· Ανυπόμονος ήταν και ο Πρόεδρος (με κεφαλαίο Π) Κασελάκης. Που, στο πλαίσιο της αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας του με τα μέλη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., απαιτεί να προσφωνείται με τον τίτλο του. Αλλά, όταν μιλάει με μας, τον απλό λαό, μας επιτρέπει να τον αποκαλούμε με το μικρό του όνομα.
· Ο Κασελάκης, λοιπόν, ήθελε τόσο πολύ να ξορκίσει την προοπτική μιας ενιαίας κεντροαριστεράς κόντρα «σύστημα Ν.Δ.», που προέτρεξε να ερμηνεύσει τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, στη βάση του ότι «ο αριστερός συνασπισμός αφαίρεσε από τον Μακρόν κι όχι από την Λεπέν, η οποία πήρε 33%».
· Φευ! Πρόεδρε, Στέφανε… Φιλική συμβουλή από την στήλη: βάλε στο πρόγραμμα της πολυδιαφημιζόμενης εκμάθησης ελληνικών και κάποια αρχαία γνωμικά. Για την ακρίβεια, ξεκίνα από το «μη προτρεχέτω η γλώττα της διανοίας»!
· Γιατί, όπως αποδείχθηκε στη Γαλλία, με την προοπτική ενός συγκεκριμένου στόχου και με την κινητοποίηση για την αποφυγή της αδιαφορίας και της αποχής, το αποτέλεσμα θα δικαιώνει τους προσπαθούντες.
· Τώρα, αν ο Μακρόν θα μπορούσε ή θα έπρεπε να θεωρείται μέρος μιας προοδευτικής συμμαχίας-συνεργασίας, η απάντηση είναι όχι. Εκτός αν πρόκειται για ετεροπροσδιορισμό, που ενέχει στην εξίσωση ακραίες περιπτώσεις τύπου Λεπέν. Τότε -και μόνο τότε- θα μπορούσε να εκληφθεί ως μέρος αυτού που στην Ελλάδα ονομάστηκε εύσχημα «δημοκρατικό τόξο». Αλλά ούτε και τότε θα μπορούσε να ήταν μέρος ενός προοδευτικού μετώπου.
· Βέβαια, για να διατηρείται η αντικειμενικότητα της στήλης, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το αποτέλεσμα της Λεπέν δεν είναι προϊόν της στήριξης από φασίστες, ακροδεξιούς και λοιπούς αντιδημοκράτες. Όπως συμβαίνει και στον υπόλοιπο κόσμο, οι λεγόμενες ακροδεξιές πτέρυγες αποτελούνται από ένα μίγμα ετερόκλητων τάσεων, που μοιάζουν να έχουν ως κοινή συνισταμένη την αντίδραση στην παγκοσμιοποίηση και τη «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Αλλά αυτό το θέμα χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης και θα το εξετάσουμε στο μέλλον..
· Πίσω στις γαλλικές εκλογές και την επιρροή στην ελληνική πολιτική σκηνή.
· Το αποτέλεσμα είναι σίγουρο ότι θα δώσει επιπλέον ώθηση σε όσους προσδοκούν στη συνένωση ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ΣΥ.ΡΙΖ.Α., με όρους συμπαράταξης. Δεν είναι και το ευκολότερο στοίχημα, αλλά αυτή τη στιγμή είναι το μόνο που φαντάζει να έχει προοπτική νίκης.
· Όσο για τα αποτελέσματα στη Μεγάλη Βρετανία, νομίζω ότι ο αποδέκτης του μηνύματος δεν είναι η κεντροαριστερά, αλλά η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός.
· Χωρίς πολλά λόγια, οι Βρετανοί (απ)έδειξαν ότι η υπεροψία εξαιτίας μιας τεράστιας εκλογικής νίκης, οι φήμες αδιαφανούς διοίκησης και διαχείρισης δημόσιου χρήματος και η μη παραγωγή πολιτικού έργου στη βάση του σκεπτικού «δεν υπάρχει αντιπολίτευση» τιμωρούνται με τρόπο σαφή και αναμφισβήτητο, που συνοδεύεται από κρότο… Άντε, και στα δικά μας!
