Τι σχέση μπορεί να έχει ο Τραμπ και η Γαλλική Επανάσταση;
Αν και η στήλη ονομάζεται ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ, σήμερα περισσότερο θα αναφερθούμε σε αντιθέσεις. Εξάλλου σύμφωνα με την εγελιανή φιλοσοφία και την βασική αρχή της διαλεκτικής, μέσα στο περιεχόμενο της σύνθεσης ενυπάρχει πάντα μία αντίθεση, συχνά και περισσότερες. Την ώρα που στην Ευρώπη, λοιπόν, ξημέρωνε η 235η επέτειος της Γαλλικής Επανάστασης, στις ΗΠΑ μια ακόμη απόπειρα δολοφονίας σε βάρος πρώην Προέδρου και νυν υποψηφίου για την Προεδρία λάμβανε χώρα.
Η Γαλλική Επανάσταση ως γνωστόν αποτέλεσε την κορύφωση μιας από τις σημαντικότερες διαδικασίες κοινωνικής αλλαγής της ανθρώπινης ιστορίας, το πέρασμα από την φεουδαρχία σε έναν πρώιμο καπιταλισμό, την σταδιακή αντικατάσταση της μοναρχίας από την αστική δημοκρατία, την υπέρβαση του απολυταρχικού συγκεντρωτικού κράτους από το κράτος δικαίου, πρωτίστως δε την θεμελίωση του όρου της λαϊκής κυριαρχίας έναντι του ολοκληρωτικού l’ etat c’est moi. Με τη Γαλλική Επανάσταση, γινόταν πλέον πραγματικότητα η συμμετοχή του απλού λαού στη διεύθυνση της κρατικής λειτουργίας.
Η περίοδος που ζούμε σήμερα είναι, ομοίως, μια περίοδος κοινωνικής μετάβασης με σύνθετα χαρακτηριστικά. Ο όρος μέτα- είναι αυτός που θα χαρακτήριζε καλύτερα την νέα αυτή τάξη πραγμάτων. Μεταπολιτική, μετακαπιταλισμός, μεταδημοκρατία. Στην νέα αυτή εποχή το περιεχόμενο των εννοιών αυτών έχει τόσο πολύ αλλάξει που πλέον καμία σχέση δεν έχει με τις προηγούμενες έννοιες.
Στην πολιτική για παράδειγμα, η αντίληψη αυτής ως μιας διαδικασίας στην οποία συμμετέχουν αντιτιθέμενα οργανωμένα και συλλογικά κοινωνικά συμφέροντα και καθορίζουν την πορεία και τη λειτουργία του κράτους είναι πια παρωχημένη. Πλέον στην μεταπολιτική δεν ενδιαφέρεται κανείς για ουσιαστικά πολιτικά ζητήματα, η κοινωνία διατηρεί την ψευδαίσθηση της συμμετοχής αλλά δεν συμμετέχει ενώ την πορεία του κράτους καθορίζουν οργανωμένα ολιγαρχικά οικονομικά συμφέροντα. Οι δημοκρατικοί συμμετοχικοί θεσμοί αδυνατίζουν, οι πολίτες τρέπονται στην καλύτερη περίπτωση σε followers πολιτικών προσώπων, τις περισσότερες φορές σε ιδιώτες, η συμβολή τους στη διαμόρφωση της κοινωνικής πολιτικής ατζέντας είναι πλέον σχεδόν μηδαμινή. Η μεταπολιτική, λοιπόν, είναι ουσιαστικά μη-πολιτική.
Μέσα σε αυτό το τοπίο, μια άλλη έκφανση αυτής της μεταπολιτικής είναι και εμμονή στην προσμονή ενός σωτήρα, η οποία συνδυάζεται με θεωρίες συνομωσίας, ρατσισμό, εθνικισμό, το λεγόμενο αφήγημα της alt-right, που λέει πως έχει ξεπεράσει τον Χίτλερ, τον Μουσολίνι, τον Φράνκο, αλλά στην ουσία εμπνέεται από αυτούς. Η άλλη όψη του νομίσματος αυτού του μετακαπιταλισμού, της νέας εποχής, είναι αυτή η δήθεν Νέα Δεξιά (στην πραγματικότητα η συνηθισμένη ακροδεξιά διαποτισμένη από ολίγη τεχνολογική εξέλιξη), , που ανθεί διεθνώς, με βασικό εκφραστή τον Τραμπ. Έρχεται να «σώσει» τον κόσμο από την woke κουλτούρα, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους διεφθαρμένους δημοκράτες πολιτικούς της ασυδοσίας οδηγώντας τους πολίτες, όμως, ακόμη περισσότερο στο σκοτάδι και γυρνώντας τους αιώνες πίσω. Κι αν σήμερα μεγάλα κομμάτια στις ανά χώρα κοινωνίες μπορεί να βλέπουν λύση στο πρόβλημα τους με όλα αυτά, σύντομα θα έρθουν αντιμέτωπες με το πραγματικό πρόσωπο σκληρών ολιγαρχών, που επιδιώκουν να επεκτείνουν την επιρροή τους στο διεθνές μοίρασμα της πίτας. Σε βάρος κοινωνικών πλειοψηφιών.
Γιατί μην έχετε αμφιβολία. Πίσω από τους κάθε λογής σωτήρες τύπου Τράμπ δεν κρύβονται αρχές, κρύβονται σκληρά οικονομικά συμφέροντα. Δεν κρύβεται καμιά διάθεση να σώσουν τους πολίτες από τους κακούς και διεφθαρμένους δημοκράτες της woke κουλτούρας, κρύβεται απλώς η αχόρταγη επιθυμία τους για μεγαλύτερα κέρδη.
Για να το μαζέψω, λοιπόν, προχθές, 235 χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση, στην Αμερική μπήκαν οι βάσεις για την επιστροφή του Τραμπ στο τιμόνι του πλανήτη. Κι αυτό ίσως αποτελέσει το τελικό στάδιο μιας μετάβασης που συντελείται εδώ και χρόνια σε όλο τον κόσμο, του περάσματος σε αυτή την νέα εποχή του μετά- με τις σκοταδιστικές διακηρύξεις της alt right να έχουν το πάνω χέρι.
Κάπως ειρωνικό, δεν νομίζετε;
